پیاده روی برای تنگی کانال نخاع

پیاده روی برای تنگی کانال نخاع؛ تمرین ورزشی مناسب برای درمان این عارضه

ستون فقرات از استخوان هایی به نام مهره است که ثبات و پشتیبانی بالا تنه را تأمین می کند. تنگی نخاعی فضا وسط مهره‌های ستون فقرات باریک شده و نخاع را فشرده می‌کند. برای افرادی که به این حالت مبتلا می‌شوند، معمولا تمریناتی توصیه می‌شود.

مانند پیاده روی برای تنگی کانال نخاع، فیزیوتراپی ورزش برای تنگی کانال نخاعی یا آب درمانی برای تنگی کانال نخاعی و… این تمرینات باید با نظارت دکتر دیسک کمر انجام شود که می تواند با توجه به شرایط شما متغیر باشد. در ادامه با انواع تمرینات مانند پیاده روی برای تنگی کانال نخاع آشنا خواهیم شد.

 

شناخت تنگی کانال نخاع و انواع آن برای انجام پیاده روی برای تنگی کانال نخاع

ستون فقرات برای شما امکان چرخیدن و خم شدن و به طور کلی حرکات تنه و اندام‌ها را فراهم می‌کند. اعصاب نخاعی از سوراخ وسط مهره های شما عبور می کنند و سیگنال‌هایی را از مغز به بقیه قسمت‌های بدن منتقل می‌کنند. این اعصاب، نخاع شما را تشکیل می‌دهند.

استخوان و بافت‌های اطراف از اعصاب نخاع شما محافظت می‌کنند و اگر به دلایل مختلف آسیب ببینند، می تواند بر عملکرد های شما مانند راه رفتن، تعادل و حواس بدن تأثیر بگذارد. اگر فضایی که اعصاب از آن عبور می‌کنند باریک شود شرایطی را فراهم می کند که به آن تنگی نخاعی گفته می‌شود.

این تنگ شدن می‌تواند بر نخاع تاثیر گذاشته و به آن فشار وارد می‌کند. این روند معمولاً تدریجی است و ممکن است در هر نقطه از ستون فقرات رخ دهد.

تنگی مجرا نخاعی انواع مختلفی دارد که در مطالب زیر به آن‌ها می‌پردازیم:

• تنگی مرکزی کانال نخاع:

تنگی مرکزی کانال نخاع زمانی اتفاق می افتد که کانال مرکزی نخاع با رباط ضخیم شده و زوائد استخوانی رشد پیدا کرده اشغال می‌شود و باعث می‌شود که طناب نخاعی فشرده شود. این حالت می‌تواند در امتداد هر ناحیه ای از ستون فقرات (گردن، قفسه سینه، کمر) رخ دهد، اما بیشتر در ناحیه کمر شایع است.

علائم تنگی نخاع سیر پیشرونده‌ای دارد و معمولا در هنگام ایجاد، فرد علائم را به صورت مقطعی و دوره‌ای دارد ولی رفته رفته با تشدید شرایط تنگی نخاع این علائم می‌تواند همیشه ازاردهنده باقی بماند. درد کمر در تنگی مجرا نخاعی کمری و درد گردن شامل بازوها که می‌تواند به دست‌ها نیز امتداد داشته باشد.

درگیری کانال  گردنی بسیار شایع است؛ بنابراین یکی از علائم آن درد می‌باشد. این علائم به دو نوع علائم حسی و علائم حرکتی تقسیم‌بندی می‌شوند.

• تنگی ثانویه یا انسداد سوراخ‌های کنار نخاع:

بیماران مبتلا به این تنگی نخاعی یعنی انسداد یا تنگی سوراخ عصبی که در آن‌ها فقط سوراخ عصبی تنگ می‌شود. درد شدید و تیر کشیدن که معمولا علائم آن شبیه پارگی دیسک کمر است را در ناحیه اندام‌های تحتانی خود حس می‌کنند و درای لنگش متناوب نمی‌باشند.

• تنگی نخاعی سوراخ دار:

تنگ شدن سوراخ شکمی نوع خاصی از تنگی مجرا نخاع است. سوراخ ها گذرگاه‌های استخوانی هستند که بین مهره‌های ستون فقرات واقع شده‌اند. این وضعیت زمانی رخ می‌دهد که فضاهای باز داخل ستون فقرات باریک می‌شوند.

در برخی مواقع نیز، باریک شدن کانال بسیار خفیف است و بدون هیچ علامتی ظاهر می‌شود. تنگ شدن بیش از حد کانال نخاعی می‌تواند اعصاب شما را فشرده کرده و مشکلاتی ایجاد کند.

 

علائم تنگی کانال نخاع چیست؟

پزشک متخصص برای تجویز روند درمانی صحیح مانند پیاده روی برای تنگی کانال نخاع نیاز به معاینه و  تشخیص علت و علائم شما دارد. علائم تنگی نخاع سیر پیشرونده‌ای دارد. معمولاً در ابتدا درد به صورت مقطعی و دوره ای بروز می‌کند و با گذشت زمان پیشرفت می‌کند و تشدید می‌شود؛ زیرا اعصاب بیشتر فشرده می شوند و می‌تواند به عنوان دردی ازار دهنده باقی بماند. درد کمر در تنگی مجرا نخاعی کمری و درد گردن، شانه و بازو ها که می‌تواند به دست انتقال داشته باشد.

علائم تنگی مجرا نخاع، به دو دسته حسی و حرکتی طبقه بندی می‌شوند که در ادامه به این علائم بیشتر می‌پردازیم.

• علائم حرکتی:

این علائم در عارضه کمردرد به صورت بی‌حسی یا احساس سوزن سوزن شدن و ضعف در کف پا یا ساق پا، درد کمر، گرفتگی در یک یا هر دو پا خود را نشان می‌دهد. گاهی هنگام پیاده روی طولانی یا در صورت نشستن و خم شدن رو به جلو بهبود می‌یابد. همچنین در نخاع گردن، درد به صورت  بی حسی یا گزگز کردن در دست و بازو، ضعف در یک دست  یا پا رخ می‌دهد.

• علائم حسی:

سوزن سوزن شدن یا گزگز کردن، بی حسی ، خواب رفتگی و…

تنگی مجرا نخاعی اگر خیلی پیشرفت کند در مواردی که فرد تنگی مجرا نخاعی شدید دارد به درد و علائم حسی، ضعف پیشرونده عضلات اضافه می‌شود و در موارد خیلی شدیدتر در تنگی مجرا کمری فرد دچار از دست رفتن توان حرکتی در پاها  و بی اختیاری ادرار و مدفوع می‌شود.

تنگی مجرا نخاع کمری می‌تواند موجب لنگشی شود که آن را لنگیدن نوروژنیک می‌نامند. لنگش نوروژنیک لنگشی است که فرد هنگام راه رفتن احساس درد می‌کند و این درد با نشستن و خم شدن به جلو تسکین می‌یابد.

از آنجایی که مشکلات عروق پاها می‌تواند موجب لنگیدن شود، افتراق این دو از هم فقط توسط متخصص ارتوپدی انجام می‌شود.کسانی که لنگش و درد در پاهایشان به خاطر مشکل عروقی است درد هنگام راه رفتن با نشستن و خم شدن به سمت جلو رفع نخواهد شد.

زمانی که از علل صحبت می‌شود، ارتروز بایستی به عنوان شایع‌ترین علت دانسته شود. افراد به علت بالا رفتن سن و استفاده بیش از حد مفاصل ستون فقرات دچار ساییدگی در مفاصل آن‌ها می‌شوند و همچنین سبب ایجاد زائده‌های استخوانی می‌شود که این زائده‌ها فضای داخل نخاع را تنگ می‌کنند.

لازم به ذکر است، افراد جوان نیز که دارای تنگی نخاعی مادر زادی هستند یا به واسطه تصادف ها، آسیب‌های ورزشی و ضربات به ستون فقرات دچار آرتروز شدند، تنگی مجرا نخاعی ممکن است زودتر بروز دهد.

همچنین اگر دچار تنگی مجرا نخاعی شده‌اید، ممکن است علائم زیر را تجربه کرده باشید:

• ضعف پا و دست:

تنگی مجرا نخاع به طور معمول به دلیل فشاری که روی نخاع یا اعصاب آن وارد می‌کند، علائم متفاوتی را ایجاد می‌کند. ضعف پیشرونده و آتروفی عضلات در پاها یا بازوها می‌تواند در طول زمان ایجاد شود. تنگی مجرا نخاعی، به ندرت ممکن است سفتی عضلات بازو یا ساق پا ایجاد شود.

• درد کمر:

تنگی مجرا نخاع اغلب در ناحیه کمر و گردن رخ می‌دهد. برخی از افراد مبتلا به تنگی مجرا نخاع ممکن است درد و سوزن سوزن شدن را تجربه کنند. این علائم می توانند با گذشت زمان بدتر شوند که درد و یا بی حسی در پاها و بازوها شایع ترین این علائم هستند.

وقتی تنگی مجرا نخاعی دارید، باریک شدن کانال نخاعی بر نخاع شما و همچنین روی ریشه‌های عصب نخاعی فشار وارد می‌کند. در نتیجه با کمردرد یا گردن درد و علائم مشابه مواجه می‌شوید. در برخی موارد افراد گزارش می‌کنند که کمردرد با خم شدن رو به جلو یا نشستن بهتر می شود.

• بی حسی در پاها یا باسن:

بسیاری از افراد مبتلا به تنگی نخاع بی حسی و ضعف در بازو ها و پاها و باسن را تجربه می کنند. این شرایط گاهی اوقات می‌تواند بسیار ناتوان کننده باشد و معمولا به دلیل فشار ناشی از کانال تنگ شده بر اعصاب مرتبط به وجود می‌آید.

• مشکلات تعادل:

علائم تنگی مجرا نخاعی می تواند تعادل فرد را تحت تأثیر قرار دهد. بسته به جایی که تنگی مجرا رخ می‌دهد، علائم ممکن است متفاوت باشد و مهارت‌های حرکتی بیمار ممکن است به خطر بیافتد. همچنین می تواند بر چسبندگی، حرکت روده، عملکرد اندام ها، راه رفتن و تعادل فرد تأثیر بگذارد.

معمولا نشستن روی صندلی در بهبود و تسکین این علائم موثر است. با این حال، علائم ممکن است در دوره های ایستادن عود کنند.

تنگی نخاع کمری می تواند باعث سندرم دم اسبی و نیاز فوری به مراقبت‌های پزشکی گردد. در صورت داشتن نشانه‌هایی مانند از دست دادن کنترل روده یا مثانه یا بی حسی شدید بین پاها، ران داخلی یا پشت ساق پا حتما به پزشک متخصص ارتوپدی مراجعه کنید.

علل تنگی کانال نخاع چیست؟

از افزایش سن می توان به عنوان شایع ترین علت تنگی مجرا نخاع نام برد. با بالا رفتن سن، بافت های ستون فقرات شما شروع به ضخیم شدن می کنند و استخوان ها ممکن است بزرگ تر شده و اعصاب را تحت فشار قرار دهند. برخی از شرایط بهداشتی نیز ممکن است در تنگی مجرا نخاع نقش داشته باشند، از جمله:

آکندروپلازی: این بیماری نوعی اختلال ژنتیکی است. افرادی که مبتلا به آکندروپلازی هستند دارای رشد غیرطبیعی استخوان هستند که باعث علائم بالینی مختلف مانند کوتاهی قد با دست و پاهای کوتاه به طور نامتناسب، انگشتان کوتاه، سر بزرگ (ماکروسفالی) می‌شود. تنگی مجرا نخاعی شایع‌ترین مشکل جدی این افراد است؛

زیرا یکی از استخوان‌هایی که در آکندروپلازی غیرطبیعی رشد می‌کند، استخوان ستون فقرات یا مهره است. مهره ها به گونه ای شکل می‌گیرند که کانال نخاعی فضای کمتری دارد. این منجر به فشرده شدن نخاع می شود.

اسپوندیلیت آنکیلوزان: این یک نوع آرتریت است که باعث التهاب مزمن در ستون فقرات می شود که می تواند منجر به رشد خار استخوان شود. از آنجا که این بیماری اغلب ستون فقرات را تحت تاثیر قرار می دهد، می تواند عوارضی از جمله شکستگی ستون فقرات، کیفوز و تنگی مجرا نخاعی را در ستون فقرات ایجاد کند.

تنگی مادرزادی کانال نخاع: تعداد کمی از افراد با مشکلات کمر متولد می‌شوند این یک نقص همراه با تولد است که در آن کانال نخاعی به طور طبیعی باریک است. همچنین رسوبات کلسیم روی رباطی که از کانال نخاعی عبور می کند، می تواند منجر به تنگی مجرا نخاع شود.

آرتروز: در این نوع آرتریت، غضروفی که مفاصل را محکم می‌کند شکسته می شود. این موضوع می تواند بر غضروف بین مهره ها تأثیر بگذارد و همچنین ممکن است باعث ایجاد خار استخوانی در ستون فقرات شود.

بیماری پاژه استخوان: این وضعیت مزمن باعث می شود استخوان ها ضعیف تر و بزرگتر از حد معمول شوند.

روماتیسم مفصلی: این نوع آرتریت شامل التهاب مزمن است که می‌تواند باعث آسیب استخوان و ایجاد خار استخوانی شود.

اسکولیوز: این انحنا غیرعادی ستون فقرات ممکن است ناشی از شرایط ژنتیکی خاص، ناهنجاری‌های عصبی یا علل ناشناخته باشد.

آسیب‌های ستون فقرات: دیسک‌های لغزنده یا شکستگی استخوان ممکن است باعث وارد آمدن فشار به مهره ها یا قطعات استخوان بر روی اعصاب ستون فقرات شود.

تومورهای ستون فقرات و متاستاز تومور های ارگان های بدن: این رشد غیرطبیعی بافت ممکن است در کانال نخاعی رخ دهد و باعث ایجاد التهاب شود و تغییراتی در استخوان ستون فقرات گردد.

 

تشخیص تنگی کانال جهت تجویز تمرین پیاده روی برای تنگی کانال نخاع توسط متخصص

اگر علائم تنگی مجرا نخاع را دارید، پزشک متخصص ارتوپدی با گرفتن سابقه پزشکی، انجام معاینه فیزیکی و مشاهده حرکات شما معاینه را شروع می کند و در صورت نیاز تمریناتی مانند فیزیوتراپی ورزش برای تنگی کانال نخاعی، آب درمانی برای تنگی کانال نخاعی یا پیاده روی برای تنگی کانال نخاع تجویز می‌کند.

پزشک شما همچنین ممکن است آزمایشاتی را برای بررسی علائم تنگی کانال و تجویز پیاده روی برای تنگی کانال نخاع مانند موارد زیر تجویز کند:

• اشعه ایکس، اسکن MRI یا سی تی اسکن برای مشاهده تصاویر ستون فقرات
• الکترومیلوگرافی برای بررسی سلامت اعصاب نخاعی
• اسکن استخوان برای بررسی آسیب و رشد ستون فقرات

پزشک متخصص گاهی برای افتراق دادن لنگیدن ثانویه به تنگی مجرا نخاع از لنگیدن عروقی، از سونوگرافی داپلر عروق ساق پا استفاده کند تا تشخیص درست داده شود.

گزینه‌های درمانی این عارضه مانند فیزیوتراپی ورزش برای تنگی کانال نخاعی

برای درمان تنگی نخاع، پزشک به احتمال زیاد با تجویز دارو شروع می‌کند. تزریق کورتیزون به ستون فقرات شما می‌تواند تورم را کاهش دهد. داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی می توانند به کاهش درد کمک کنند. پزشک شما همچنین ممکن است فیزیوتراپی ورزش برای تنگی کانال نخاعی را برای کمک به تقویت و کشش عضلات توصیه کند. درمان‌ها به طور کلی به دو دسته جراحی و غیر جراحی طبقه بندی می‌شوند.

در درمان غیر جراحی در مرحله اول توصیه به خود مراقبتی می‌شود که در این مرحله راستا بدن در هنگام نشستن، خوابیدن و راه رفتن به صورت استاندارد حفظ شود تا آسیب دیدگی ستون فقرات تشدید نشود و روش‌های بلند کردن اجسام سنگین و روش صحیح خم شدن باید اموخته و رعایت شود.

سیگار باید ترک شود و همچنین در صورت داشتن اضافه وزن باید آن را کاهش داد. در روش غیر جراحی می‌توان به فیزیوتراپی ورزش برای تنگی کانال نخاعی، تمریناتی برای بهبود تنگی مجرا نخاعی کمری و داروهایی که مصرف خوراکی دارند مانند استامینوفن و داروهای ضد التهاب استروئیدی مانند ایبوبروفن و ناپروکسن اشاره کرد.

اگر با روش فوق درد نیز زیاد باشد و درد با این روش ها تسکین پیدا نکند پزشک به سراغ تزریق‌ها تخصصی می‌رود که به دو دسته تقسیم بندی می‌شوند‌.  این دو دسته شامل تزریق استروئید در فضای اپیدورال و تزریق در مفاصل ستون فقرات است.

کایروپرکتیک یا دستکاری ستون فقرات نیز یکی از روش های درمانی تنگی نخاعی غیر جراحی می‌باشد.

روش جراحی نیز شامل دو دسته جراحی‌های باز و جراحی‌های بسته است. در جراحی بسته نیازی به برش چاقو نیست و فقط ماده شیمیایی خاصی به دیسک تزریق می‌شود که این ماده سبب تغییرات مولکولی دیسک و بدین ترتیب تنگی های کانال نخاعی که ناشی از مشکلات دیسک هستند بهبود پیدا می‌کنند.

اگر جراحی های بسته پاسخگو بهبود شرایط بیمار نشود متخصص به سراغ جراحی های باز خواهد رفت.

عمل جراحي: اگر درد یا ضعف شدید دارید، پزشک ممکن است جراحی را برای درمان تنگی نخاع توصیه کند. همچنین اگر شرایط بر توانایی راه رفتن، کنترل روده یا مثانه یا انجام سایر فعالیت های معمول تأثیر بگذارد، ممکن است جراحی تجویز شود.

چندین نوع جراحی برای درمان تنگی نخاع استفاده می شود:

• پس از عدم نتیجه از تمرینات ورزشی مانند فیزیوتراپی ورزش برای تنگی کانال نخاعی یا پیاده روی برای تنگی کانال نخاع و… لامینکتومی شایع ترین نوع جراحی است. جراح قسمتی از مهره ها را برمی دارد تا فضای بیشتری برای اعصاب فراهم شود.
• فیوژن ستون فقرات معمولاً در موارد شدیدتر انجام می شود، به ویژه هنگامی که سطوح متعددی از ستون فقرات درگیر هستند. پیوند استخوان یا ایمپلنت فلزی برای اتصال استخوان های آسیب دیده ستون فقرات به یکدیگر استفاده می شود.

یکی از اهداف این جراحی ها این است که بخش ناپایدار ستون فقرات که تنگی مجرا نخاعی را تشدید کرده پایدار شود.

بهبود بیماری بواسطه پیاده روی برای تنگی کانال نخاع یا آب درمانی برای تنگی کانال نخاعی

اگر تنگی مجرا نخاعی دارید پیاده روی برای تنگی کانال نخاع یک ورزش مناسب برای شما است. این ورزش کم فشار است و شما به راحتی می توانید سرعت را در صورت نیاز تغییر دهید.

پیاده روی روزانه می تواند به درمان شما کمک کند. به طور معمول فرد مبتلا پس از طی مسافت مشخص، توقف کند تا درد و بی حسی شدیدتر نشود. استراحت های کوتاه، نشستن یا خم شدن به جلو شما را قادر می‌سازد که درد بهبود یافته و بتوانید به پیاده روی ادامه دهید.

در افرادی که تنگی مجرا نخاعی دارند پیاده روی برای تنگی کانال نخاع و راه رفتن سبب تشدید دردشان می‌شود و علائم این افراد با نشستن و خم شدن رو به جلو تسکین می‌یابد. راه رفتن و میزان پیاده روی بایستی با تایید پزشک باشد تا باعث آزار بیش از حد بیمار نشود.

ممکن است احساس کنید برای ورزش بیش از حد درد دارید، اما حرکت برای سلامت کلی شما بسیار مهم است. سعی کنید چند بار در روز چند حرکت کششی انجام دهید.

اگر مدتی ورزش نکرده اید به آرامی شروع کنید، حتی اگر چند دقیقه در روز باشد. در حالت ایده آل شما باید حداقل سه بار در هفته به مدت 30 دقیقه ورزش کنید.

اگر ورزش برای شما دشوار است، ورزش در استخر مانند آب درمانی برای تنگی کانال نخاعی را امتحان کنید. آب درمانی برای تنگی کانال نخاعی باعث سهولت حرکت و رسیدن به دامنه کامل حرکت می شود.

ورزش منظم می تواند به بهبود انعطاف پذیری و تعادل کمک کند و شما را قادر به حرکت بهتر کند. این نه تنها برای سلامت جسمی شما مفید است، بلکه می تواند احساس بهزیستی شما را نیز بهبود بخشد.

پزشک یا فیزیوتراپیست شما می تواند تمریناتی را که به طور خاص برای تقویت عضلات پشت و شکم طراحی شده اند، توصیه کند. آن‌ها همچنین می توانند به شما آموزش دهند که چگونه آنها را با خیال راحت انجام دهید. اگر وضعیت شما شدید است، ممکن است برای حمایت بیشتر به یک بریس پشت نیاز داشته باشید.

برای افرادی که تنگی مجرا نخاعی دارند ورزش های خاصی وجود دارد که در ادامه چند مورد از آن‌هارا توضیح می‌دهیم لازم به ذکر است که این تمرینات سبب تقویت عضلات خم کننده ستون فقرات هستند.

ورزش‌های مناسب برای افرادی که دارای تنگی مجرا هستند شامل موارد زیر می‌باشد:

استقامت عضلات شکم و عضلات مرکزی: در حالی که روی سطح نرمی به حالت طاق باز خوابیده اید زانوهای خود را خم کرده یکی از پاها را به میزان حدودا 15 سانتی متر از زمین بلند کرده و 10 ثانیه ان حالت را حفظ کنید و سعی کنید به تدریج زمان بیشتری را همان حالت باشید. ( این ورزش را بهتر است 3 تا 6 بار انجام دهید.)

کشش پشت :یکی از تمریناتی که توسط متخصص ارتوپد به عنوان فیزیوتراپی ورزش برای تنگی کانال نخاعی تجویز می‌شود ابتدا روی یک سطح نرم دراز کشیده و سعی کنید کمر و باسن را در حالی که کمرتان به زمین چسبیده منقبض کنید و سپس یکی از پاهای خود را به مدت 5 تا 10 ثانیه از زمین بلند کنید و البته سعی کنید که به تدریج این زمان را به 30 ثانیه برسانید. ( انجام این ورزش 3 تا 6 بار مفید است.)

خم کردن پشت: در حالت طاق باز روی سطح نرمی دراز بکشید و سرطان را مقداری از زمین بلند کنید و سپس با دستان خود زیر زانوی خود را گرفته و آن‌ها را به سمت شکم خود تا آنجایی که برایتان راحت است بکشید و 30 ثانیه در این حالت بمانید. به عنوان حرکت جایگزین می‌توانید فقط یکی از زانو هارا به سمت شانه مخالف بکشید. ( انجام این حرکت 3 تا 6 بار مفید است. )

خم کردن پشت: روز سطح نرمی به حالتی که ساق تا مچ پا زیر باسن قرار گیرد بشینید و سپس به سمت جلو خم شوید به حالتی که دست کشیده شده باشد و کف دست به زمین چسبیده باشد سپس سعی کنید سینه خود را به زمین نزدیک کنید. دقت داشته باشید که نباید روی پاشنه پا به سمت بالا یا پایین حرکت داشته باشید. در این حالت 30 ثانیه بمانید. ( بهتر است این حرکت را 3 تا 6 بار انجام دهید. )

سخن پایانی

همانطور که گفته شد، ستون فقرات محور اصلی بدن و دارای نقش کلیدی در انجام هر گونه و فعالیت روزانه است. با توجه به اهمیت ستون فقرات، هر گونه اختلال در آن می توان مختل کننده حرکات و حتی زندگی روزمره باشد.

در صورت مشاهده هر گونه علامت مبنی بر تنگی مجرای نخاع، موضوع را با پزشک ارتوپد ماهر و با تجربه در میان بگذارید و با توجه به شرایط شما بهترین روند درمانی مانند فیزیوتراپی ورزش برای تنگی کانال نخاعی یا پیاده روی برای تنگی کانال نخاع را برای شما در نظر می‌گیرد.

همچنین اقدام به موقع به شخص متخصص از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. در صورت تعلل در پیگیری درمان یا مراجعه به افراد فاقد تخصص کافی، امکان حاد تر شدن شرایط شما وجود دارد. بنابراین روند درمان و فرد درمانگر را جدی بگیرید.