تنگی کانال نخاعی گردن یکی از مشکلات شایع در سالمندان است که می‌تواند موجب اختلال در عملکرد عصبی شود. هدف از این مقاله مرور و بررسی تنگی کانال نخاعی گردنی از نظر تعریف، علل زمینه‌ساز، پاتوفیزیولوژی، تشخیص و درمان است همچنین اهمیت دیگر این موضوع در تشخیص صحیح و سریع تنگی مجرای نخاعی در گردن است، زیرا این وضعیت در صورت عدم درمان ممکن است به مشکلات جدی‌تر و عوارض دائمی منجر شود؛ بنابراین، در صورت تجربه علائم مشکوک یا شک در باره این عارضه، زودتر به بهترین دکتر برای لیزر تنگی کانال نخاعی مراجعه کنید تا تشخیص دقیق و درمان مناسب ارائه شود.
فهرست مطالب
- 1 تنگی مجرای نخاعی در گردن چگونه است؟
- 2 علائم تنگ شدن کانال نخاعی گردن
- 3 عوارض تنگ شدگی کانال نخاعی گردن
- 4 روش‌های تشخیص باریک شدن مجرای نخاعی گردن
- 5 تشخیص و درمان تنگی مجرای نخاعی گردن توسط چه کسی انجام می‌شود؟
- 6 تنگی کانال نخاعی گردن و درمان های اصلی و مکمل آن
- 7 پیشگیری از تنگ شدن مجرای نخاعی گردن
- 8 مراقبت‌های پس از درمان تنگی مجرای نخاعی گردن
- 9 آیا ممکن است پس از درمان فشردگی کانال نخاعی گردن این مشکل عود کند؟
تنگی مجرای نخاعی در گردن چگونه است؟
در پاسخ به سؤال (تنگی مجرای نخاعی گردن چگونه است) و سؤال (تنگی مجرای نخاعی در گردن چیست) باید گفت که دیواره‌ی نخاعی در گردن، مجرایی است که نخاع در آن قرار دارد. این کانال از مهره‌های گردن تشکیل شده است. فشردگی کانال نخاعی گردن، باعث می‌شود فضای اطراف نخاع کم و فشار بر روی آن بیشتر شود. این امر منجر به اختلال در جریان خون نخاعی و همچنین فشار مکانیکی بر روی نخاع و ریشه‌های عصبی می‌گردد.
فشار بر روی نخاع باعث التهاب، ایسکمی نخاع (کم رسیدن خون به نخاع) می‌شود که خود فشار بیشتری را القا می‌کند. همچنین فشار بر ریشه‌های عصبی باعث تحریک آنها و ایجاد دردهای ریشه‌ای می‌گردد. اختلال در جریان خون نخاعی نیز باعث کاهش تغذیه سلولی و آسیب بیشتر نخاع می‌شود.در نهایت، آسیب به نخاع و ریشه‌های عصبی باعث اختلال در هدایت جریان عصبی و در نتیجه ظهور علائمی مانند ضعف عضلانی، بی‌حسی، مشکلات حرکتی و درد می‌گردد.
تنگی کانال نخاعی گردن بیشتر در چه سنی اتفاق می‌افتد یا شایع است؟
تنگی مجرای گردن معمولاً در سنین میان‌سالی و سالمندی و بیشتر در زنان شایع‌تر است و با افزایش سن بروز آن افزایش می‌یابد. به طور خلاصه:
20 تا 40 سالگی
بسیار نادر است مگر در اثر آسیب‌دیدگی و ضربه به گردن.
40 تا 60 سالگی
موارد ابتلا شروع به افزایش می‌کند، اما هنوز نادر است.
بالای 60 سالگی
شیوع تنگی مجرای نخاعی در گردن به طور قابل‌توجهی افزایش پیدا می‌کند و در افراد بالای 70 سال بیشترین میزان بروز را دارد.
بنابراین، توصیه می‌شود افراد مسن‌تر از 60 سال به ویژه زنان، سالانه معاینات پزشکی جهت بررسی احتمال تنگی دیواره‌ی نخاعی داشته باشند.
عوامل خطرساز و علت تنگی مجرای نخاعی در گردن
تنگی دیواره‌ی نخاع گردن اغلب به دلیل عواملی که به نخاع گردن فشار می‌آورند و منجر به تنگی این منطقه می‌شوند، ایجاد می‌شود.
عوامل خطرساز و علت تنگی مجرای نخاعی در گردن این وضعیت می‌توانند شامل موارد زیر باشند:
سن
یکی از انواع علت تنگی ترعه نخاع گردن می‌تواند افزایش سن باشد. با پیشرفت سن، احتمال افزایش تنگی ترعه نخاعی بیشتر می‌شود. این به دلیل تغییرات طبیعی در استخوان‌ها و بافت‌های نرم است که با گذر زمان اتفاق می‌افتد.
ضایعات دژنراتیوگر
شامل بیماری‌هایی مثل آرتریت و استئوآرتریت است که باعث تحلیل مفاصل می‌شوند. در گردن، آرتریت و التهاب مفاصل می‌تواند باعث تنگی فضای بین مهره‌ای و کانال نخاعی شود. همچنین استخوان‌سازی‌های غیرطبیعی اطراف مهره‌ها فضای کانال را تنگ می‌کند.
بیماری‌های التهابی
برخی از بیماری‌های التهابی مانند آرتریت روماتوئیدی ممکن است به تورم و التهاب مفاصل گردن و فشار بر نخاع منجر شوند.
تحلیل دیسک بین مهره‌ای
دیسک‌های بین مهره‌ای فضای بین مهره‌ها را پر می‌کنند و نقش ضربه‌گیر دارند. با افزایش سن، دیسک‌ها از بین می‌روند و تحلیل می‌یابند. تحلیل دیسک‌ها باعث کاهش ارتفاع دیسک و در نتیجه تنگ شدن کانال نخاعی می‌گردد.
اختلالات استخوانی
افرادی که دارای اختلالات استخوانی مانند آرتروز هستند، احتمال تنگی دیواره‌ی نخاعی بیشتری دارند. این اختلالات ممکن است باعث استئوفیت ( رشد استخوان زائد روی استخوان طبیعی و ضخیم‌شدن استخوان‌ها) و تنگی دیواره‌ی نخاعی شوند.
سابقه آسیب نخاعی
آسیب به نخاع گردن در اثر تصادفات یا فعالیت‌های ورزشی ممکن است به تنگی ترعه نخاعی منجر شود.
برخی بیماری‌های ژنتیکی
برخی بیماری‌های ژنتیکی مانند سندرم مارفان ممکن است باعث تغییرات ساختاری در نخاع و تنگی کانال شوند.
تراکم توده‌ها
وجود توده‌های نیمه جامد یا جامد در نزدیکی کانال نخاعی می‌تواند به تنگی آن منجر شود.
تغییرات آناتومیکی
تغییرات طبیعی آناتومیکی نخاع گردن یا ستون فقرات مانند سقوط دیسک‌ها می‌تواند تنگی دیواره‌ی نخاعی ایجاد کند.
فشار بر نخاع به دلیل ترشح مایع مغزی
در برخی موارد، ترشح بیش از حد مایع مغزی باعث تنگی مجرای نخاع در گردن و فشار به نخاع می‌شود.
علائم تنگ شدن کانال نخاعی گردن
فشردگی کانال نخاعی گردن معمولاً به‌خاطر فشار بر نخاع و عصب‌های موجود در آن اتفاق می‌افتد.
علائم و نشانه‌های تنگی مجرای نخاعی گردنی عبارت‌اند از:
درد و تورم گردن
افراد ممکن است درد مزمن در ناحیه گردن تجربه کنند. این درد معمولاً در قسمت پشت گردن (نزدیک نخاع) و ممکن است به شانه‌ها، سر و بالاتنه گسترش یابد. در بعضی از موارد، تورم در ناحیه گردن نیز مشاهده می‌شود.
درد در بازوها
در برخی موارد درد به عضلات شانه، بازوها و دست‌ها می‌رسد. این درد معمولاً به یک یا هر دو طرف بدن انتقال می‌یابد.
ضعف عضلات
تنگی ترعه نخاعی ممکن است به آسیب عصبی، ضعف عضلات در ناحیه گردن، شانه‌ها، و بازوها منجر شود. این ضعف ممکن است به مشکلات حرکتی منطقه مرتبط باشد مثل مشکلات در حرکتی دست‌ها، پاها یا اندام‌های دیگر.
مشکلات حرکتی
افراد ممکن است مشکلات در حرکت‌کردن و کنترل حرکات اندام‌های خود تجربه کنند. ممکن است مشکلات در مانور و تعادل نیز وجود داشته باشد و باعث محدودیت در فعالیت‌های روزانه شوند.
مشکلات حسی
تنگی ترعه نخاعی ممکن است به اختلالات حسی منجر شود. این می‌تواند شامل سوزش در پوست، و احساس‌های غیرطبیعی در پوست و اندام‌ها باشد.
تشدید علائم
علائم معمولاً در حالت‌هایی که فشار بر نخاع افزایش می‌یابد، مانند خم‌شدن به جلو، وقتی شما را تا به جلو خم می‌کند، بیشتر می‌شوند. این علائم ممکن است در حالت‌هایی که نخاع کانال به حالت طبیعی برمی‌گردد، کاهش یابند.
تجربه علائم به مدت طولانی
علائم تنگی دیواره‌ی نخاع گردن معمولاً به طور تدریجی و در مدت طولانی توسط افراد تجربه می‌شوند.
تشخیص درست و درمان تنگی کانال نخاعی گردن نیاز به مشاوره، تشخیص و ارزیابی پزشکی دارد.
درمان ممکن است شامل ترکیبی از تمرینات فیزیکی، فیزیوتراپی، داروها و در موارد شدیدتر، جراحی باشد. اگر شما یا کسی که می‌شناسید علائم مشابه تنگ شدن کانال نخاعی در گردن دارید، توصیه می‌شود برای دریافت برنامه درمانی مناسب خود به پزشک مربوطه مراجعه کنید.
عوارض تنگ شدگی کانال نخاعی گردن
تنگی نخاع گردنی می‌تواند به عوارض مختلفی منجر شود که می‌توانند از نظر عملکردی و کیفیت زندگی تأثیرگذار باشند.
برخی از عوارض تنگی مجرای نخاعی در گردن عبارت‌اند هستند از:
درد مزمن
درد گردن، شانه، بازوها، و حتی پشت ممکن است به علائم اصلی تنگی مجرای نخاعی در گردن اضافه کند. این درد می‌تواند مزمن و محدودکننده باشد و به کاهش کیفیت زندگی افراد منجر شود.
محدودیت توانایی راه‌رفتن
در تنگی شدید مجرای نخاعی در گردن، افراد ممکن است توانایی راه‌رفتن خود را از دست دهند و به وسایل ایجادی برای حمل‌ونقل نیاز داشته باشند.
مشکلات مغزی
در برخی موارد، تنگی ترعه نخاعی می‌تواند به مشکلات مغزی منجر شود، از جمله مشکلات حافظه و تمرکز.
اختلالات روانی
به دلیل درد مزمن و تأثیرات بر روی کیفیت زندگی، افراد ممکن است به اختلالات روانی مانند افسردگی و اضطراب دچار شوند.
روش‌های تشخیص باریک شدن مجرای نخاعی گردن
تشخیص تنگی مجرای گردن معمولاً از طریق ترکیبی از ابزار تصویری و ارزیابی‌های بالینی انجام می‌شود. روش‌های تشخیص تنگی نخاع گردنی عبارت‌اند از:
معاینه فیزیکی و ثبت دقیق شرح‌حال
پزشک با بررسی علائم بالینی مانند درد گردن، درد بازوها و شانه‌ها، ضعف عضلانی و مشکلات حسی – حرکتی می‌تواند مشکوک به تنگی ترعه نخاعی شود.
تصویربرداری مغناطیسی (ام‌آرآی)
یکی از مهم‌ترین ابزارهای تشخیصی برای تنگی مجرای نخاعی در گردن است. این تصویربرداری اجازه می‌دهد تا نهادهای داخل دیواره‌ی نخاعی در گردن، اعصاب و نخاع را بادقت بالا تصویربرداری کرده و هر نوع تنگی و فشار روی آنها را تشخیص داده شود.
تصویربرداری سی‌تی‌اسکن
علاوه بر ام‌آرآی که به‌عنوان تصویربرداری اولیه برای تشخیص تنگ شدن نخاع گردن استفاده می‌شود، سی‌تی‌اسکن نیز می‌تواند در برخی موارد به تشخیص کمک کند.
میلوگرافی
یک روش تصویربرداری پزشکی است که برای بررسی وضعیت نخاع و تشخیص اختلالات آن مورداستفاده قرار می‌گیرد. متخصصان با بررسی این تصاویر می‌توانند وجود هر گونه آسیب یا فشردگی نخاع ناشی از بیماری‌هایی مانند تنگی ترعه نخاعی را تشخیص دهند. ازآنجایی‌که نخاع در کانال مهره‌ها قرار دارد، میلوگرافی می‌تواند وضعیت فضای اطراف نخاع را نیز نشان دهد و در تشخیص تنگی ترعه نخاعی بسیار مفید باشد.
تست‌های عصب‌شناسی و ارزیابی علائم بالینی
پزشک ممکن است از تست‌های عصب‌شناسی مختلف برای اندازه‌گیری عملکرد عصبی و اعصاب مختلف و محدوده تنگی استفاده کند. همچنین، ارزیابی علائم بالینی مانند درد، ضعف عضلات، و مشکلات حرکتی نیز در تشخیص اهمیت دارد.
تشخیص و درمان تنگی مجرای نخاعی گردن توسط چه کسی انجام می‌شود؟
تشخیص و درمان تنگ شدن مجرای نخاعی گردنی معمولاً به این صورت انجام می‌شود:
معاینات بالینی اولیه و ثبت شکایات بیمار توسط پزشک عمومی یا متخصصین طب فیزیکی، ارتوپد یا نورولوژیست صورت می‌گیرد.
برای تأیید تشخیص باریک شدن کانال نخاعی گردن، متخصص مغز و اعصاب یا جراح، از شما درخواست تصویربرداری ام‌آرآی یا سی‌تی‌اسکن می‌کند تا محل دقیق تنگی مجرای نخاعی در گردن مشخص شود.
پس از تأیید تشخیص، متخصص نورولوژی یا جراح مغز و اعصاب، بهترین روش درمان را تعیین می‌کند.
درمان‌های دارویی، فیزیوتراپی، کشش گردنی، براست درمانی و در موارد شدید جراحی توسط متخصص مغز و اعصاب انجام می‌شود.
پس از عمل جراحی یا سایر درمان‌ها، بیمار تحت‌نظر متخصص طب فیزیکی و توان‌بخشی برای فیزیوتراپی و بازتوانی قرار می‌گیرد.
پیگیری‌های بعدی بیمار و ارزیابی پاسخ به درمان بر عهده پزشک معالج اصلی (متخصص نورولوژی یا جراح مغز و اعصاب) است.
بنابراین، متخصصین نورولوژی، جراحی مغز و اعصاب، طب فیزیکی و رادیولوژی نقش اصلی در تشخیص و درمان این بیماران دارند.
تنگی کانال نخاعی گردن و درمان های اصلی و مکمل آن
درمان باریک شدن کانال نخاعی گردن بستگی به‌شدت تنگی، علت، وضعیت کلی بیمار، و نیازهای خاص هر فرد دارد.
درمان‌های اصلی باریک شدن کانال نخاعی گردن شامل موارد زیر می‌شوند:
داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی
این دسته از داروها مانند ایبوپروفن و ناپروکسن می‌توانند به کاهش التهاب و درد کمک کنند.
کورتیکواستروئیدها
مصرف استروئیدهای ضدالتهابی موضعی ممکن است در مواردی که التهاب بیشتری وجود دارد، مؤثر باشد.
داروهای تسکین درد
داروهای تسکین درد ممکن است برای مدیریت دردهای شدید مورداستفاده قرار بگیرند.
فیزیوتراپی و تمرینات
جلسات فیزیوتراپی و تمرینات توسط متخصص توان‌بخشی انجام می‌شوند و می‌توانند به بهبود عضلات، تعادل، و کیفیت زندگی کمک کنند. تمرینات استخوانی و استخوان‌افزایی نیز ممکن است مفید باشند.
تزریق‌های موضعی
برخی از بیماران ممکن است از تزریق‌های موضعی مانند تزریق‌های استروئید به ناحیه تنگی دیواره‌ی نخاع گردن برای کاهش التهاب و درد استفاده کنند.
جراحی
جراحی در تنگی شدید مجرای نخاعی در گردن، لازم است. عمل جراحی باهدف انتقال فشار از نخاع و اعصاب تنگ شده به‌عنوان علت دیواره‌ی نخاعی در گردن انجام می‌شود. نوع جراحی به علت تنگی ترعه نخاع گردن بستگی دارد. گزینه‌های جراحی ممکن است شامل تخلیه فشار از نخاع، حذف توده‌های جامد، ترمیم دیسک‌ها و ستون فقرات، و تعویض دیسک‌ها باشد.
تصمیم در مورد نوع و ترتیب درمان تنگ شدن نخاع گردن باید توسط پزشک تخصصی شما گرفته شود. آنها با توجه به‌شدت و علت بیماری و وضعیت کلی بیمار، بهترین گزینه‌های درمانی را معرفی خواهند کرد.
درمان تنگی دیواره‌ی نخاعی با طب سوزنی
طب سوزنی می‌تواند به‌عنوان یک روش مکمل در کنار سایر روش‌های درمانی برای بهبود علائم باریک شدن کانال نخاعی گردن مورداستفاده قرار گیرد:
طب سوزنی با کاهش التهاب و درد در ناحیه گردن و کمر، به تسکین علائمی مانند سردرد، درد گردن و دردهای عصبی کمک می‌کند.
تحریک نقاط طب سوزنی در عضلات گردن و شانه‌ها موجب رهایی انقباض عضلانی و افزایش گردش خون در این ناحیه می‌شود.
تقویت عملکرد عصبی – عضلانی با تحریک نقاط ویژه‌ای در طب سوزنی، احتمال بهبود ضعف عضلانی ناشی از فشار بر ریشه‌های عصبی را افزایش می‌دهد.
آرام‌سازی و کاهش استرس از طریق طب سوزنی می‌تواند سبب تسکین علائمی مانند سرگیجه شود.
طب سوزنی باید توسط متخصص مجرب انجام شود و نباید جایگزین درمان‌های اصلی پزشکی گردد.
مکمل بودن، عدم درد و عوارض جانبی اندک از مزایای طب سوزنی است.
درمان تنگ شدگی کانال نخاعی گردن با ماساژ
درمان تنگی مجرای نخاع در گردن با ماساژ به‌عنوان درمان تکمیلی می‌تواند موجب بهبودی این مشکل منجر شود، اما این تصمیم باید توسط پزشک و یا فیزیوتراپیست گرفته شود. ماساژ ممکن است در مواردی که درمان تنگ شدگی کانال نخاعی گردن با ماساژ نسبتاً ملایم باشد و توسط توان‌بخشی متخصص نظارت شود، مفید باشد. اما باید توجه داشته باشید که ماساژ تنها در برخی موارد مناسب است و ممکن است در موارد دیگر ضرر کند. این روش از درمان تنگی مجرای نخاع در گردن باید با دقت و به عنوان بخشی از درمان کلی انجام شود. درصورتی‌که پزشک شما به ماساژ به‌عنوان یک جزء از درمان تنگی مجرای گردن اشاره کند، مطمئن شوید که ماساژ توسط یک توان‌بخشی متخصص و با تجربه انجام شود.
ماساژ در این موارد باید با دقت و تحت‌نظر یک شخص حرفه‌ای انجام شود تا به مشکلات احتمالی از جمله تشدید درد یا تداوم مشکلات موجود پیشگیری شود. همچنین، در صورت وجود علائم جدید یا تشدید علائم بعد از ماساژ، به پزشک خود اطلاع دهید تا او بتواند تصمیم‌های لازم را اتخاذ کند. به‌طورکلی، ماساژ ممکن است به‌عنوان یکی از عناصر ترکیبی درمانی برای کمک به کاهش درد، افزایش انعطاف‌پذیری عضلات و بهبود تعادل در بیماران تنگ شدن مجرای نخاعی گردنی مورداستفاده قرار گیرد، اما تصمیم‌گیری نهایی در این زمینه باید توسط پزشک معالج انجام شود.
پیشگیری از تنگ شدن مجرای نخاعی گردن
برخی اقدامات پیشگیرانه و مراقبت‌های مرتبط می‌توانند به کاهش خطر فشردگی کانال نخاعی گردن و مدیریت آن کمک کنند:
حفظ وزن مناسب
چاقی ممکن است فشار اضافی بر ستون فقرات و نخاع اعصاب ایجاد کند. با داشتن رژیم غذایی مناسب می‌توان به پیشگیری از این مشکل کمک کرد.
فعالیت بدنی منظم
انجام تمرینات تقویتی عضلات، تمرینات انعطاف‌پذیری، و فعالیت‌های ورزشی منظم می‌تواند به حفظ سلامتی ستون فقرات و کاهش فشار بر نخاع کمک کند.
صحیح نشستن و خوابیدن
به‌منظور کاهش فشار بر ستون فقرات، توصیه می‌شود در طول روز و هنگام خواب سعی کنید وضعیت بدن خود را به‌گونه‌ای تنظیم نمایید که ستون فقرات شما در وضعیت طبیعی و ایستاده باشد.
نگه‌داشتن پشت و گردن در حالت استقامت و عدم خم‌شدن، بار وارده بر ستون فقرات را کاهش داده و از بروز فشارهای اضافی و آسیب‌های احتمالی جلوگیری می‌کند.
جلوگیری از آسیب
پیشگیری از صدمات و آسیب‌های فیزیکی به نخاع و ستون فقرات، از جمله جلوگیری از حوادث و تصادفات، اهمیت دارد.
مراقبت در مواجهه با علائم
اگر علائمی نظیر درد، ضعف عضلات، یا مشکلات حرکتی تجربه می‌کنید، به پزشک متخصص مراجعه کنید. تشخیص زودرس و مدیریت مناسب می‌توانند به جلوگیری از تنگی شدید مجرای نخاعی در گردن کمک کنند.
مشاوره و راهنمایی
در صورت داشتن عوامل خطرساز نظیر تاریخچه خانوادگی از تنگی نخاع گردنی مشاوره با پزشک می‌تواند به شما راهنمایی کند تا بهترین اقدامات پیشگیرانه را انجام دهید. پیشگیری و مراقبت از فشردگی کانال نخاعی گردن می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی و کاهش خطر بروز این مشکل کمک کند.
مراقبت‌های پس از درمان تنگی مجرای نخاعی گردن
مراقبت‌های پس از درمان تنگ شدن نخاع گردن شامل موارد زیر است:
رعایت استراحت کافی و جلوگیری از فعالیت‌های سنگین و ورزش‌های پرتحرک حداقل به مدت چند هفته پس از عمل جراحی یا سایر مداخلات درمانی.
انجام مرتب ورزش‌های کششی و تقویتی عضلات گردن و شانه با نظارت فیزیوتراپ برای جلوگیری از خشکی مفاصل و عضلات.
استفاده از یقه طبی یا بریس گردنی به مدت چند هفته برای حفاظت از گردن و ثابت نگه‌داشتن آن.
مصرف منظم داروهای تجویز شده توسط پزشک مانند داروهای ضدالتهاب و مسکن.
مراجعه به پزشک برای انجام معاینات دوره‌ای و تصویربرداری کنترلی جهت بررسی روند بهبودی.
اجتناب از حرکات ناگهانی و شدید گردن که می‌تواند منجر به آسیب مجدد شود.
رعایت نکات ایمنی هنگام رانندگی و استفاده از کمربند ایمنی برای جلوگیری از ضربه به گردن
آیا ممکن است پس از درمان فشردگی کانال نخاعی گردن این مشکل عود کند؟
در مورد احتمال بازگشت فشردگی کانال نخاعی گردن پس از درمان و عواقب عدم درمان می‌توان چنین بیان کرد:
احتمال بازگشت تنگی ترعه نخاعی پس از درمان وجود دارد، اما این احتمال درصورتی‌که فرد توصیه‌های پس از درمان؛ مانند فیزیوتراپی و اجتناب از حرکات آسیب‌رسان به گردن را رعایت کند، کاهش می‌یابد.
گاهی عود مجدد بیماری به دلیل پیشرفت عوامل زمینه‌ساز مانند آرتریت و تحلیل دیسک‌های بین مهره‌ای اتفاق می‌افتد که نیاز به درمان مجدد دارد. اگر تنگی ترعه نخاعی درمان نشود، فشار مداوم بر روی نخاع می‌تواند منجر به آسیب‌های دائمی مانند ضعف شدید عضلانی، فلج اندام‌ها و اختلالات حسی و حرکتی گردد که غیرقابل‌برگشت هستند.
عدم درمان همچنین با کاهش کیفیت زندگی و افزایش شدت درد و ناتوانی همراه خواهد بود.
سخن پایانی
تنگی کانال نخاعی گردن ممکن است یک وضعیت پزشکی چالش‌برانگیز باشد، اما با تشخیص زودرس و درمان مناسب، اغلب می‌توان به مدیریت آن پرداخت و کیفیت زندگی را بهبود داد. اگر علائمی نظیر درد، ضعف عضلات یا مشکلات حرکتی تجربه می‌کنید یا به دلایلی نگران تنگی کانال نخاع در گردن هستید، بهتر است که به پزشک متخصص مراجعه کنید تا تشخیص دقیق و برنامه درمانی مناسب ارائه شود.
مراقبت از سلامتی و جلوگیری از عوارض تنگی مجرای گردن می‌تواند به کاهش خطر ایجاد این مشکل کمک کند. همچنین، پس از درمان، پیروی دقیق از توصیه‌ها و مشاوره‌های پزشکان مجرب کلینیک ما می‌توانند به بهبود و بازگشت به زندگی عادی کمک کنند. یادگیری در مورد وضعیت خود و پیروی از مشاوره‌های پزشکی تا زمانی که بهبودیافته‌اید از اهمیت بسیاری برخوردار است. اطمینان از شناخت کامل علائم و درمان‌های مربوط به تنگ شدن نخاع گردن را به پزشکان ما بسپارید و پرسش سؤالات خود را با مراجعه و مشورت با پزشکان متخصص کلینیک ما مطرح نمایید.
جراح و متخصص ارتوپدی – جراحی های فوق تخصصی دست و زانو