عوارض جراحی تنگی کانال نخاعی گردن شامل موارد اولیه مانند درد در نواحی گردن و سر بوده و در صورت پیشرفت بیماری عوارض جدی‌تری همچون سفتی و بی‌حسی در اندام‌های متصل به گردن، اختلال در شنوایی و تنفس و… است؛ اگر عمل تنگی کانال بنا به دستور پزشک و باتوجه‌به نیاز بیمار انجام شود، هیچ خطر جدی را به همراه ندارد.
اکثر بیماران پس از انجام جراحی می‌توانند شاهد کاهش علائم خود باشند و مشکلات جسمی خودشان را به حداقل برسانند. در موارد محدودی احتمال بروز یک سری عوارض وجود دارند که اکثر این موارد پس از گذشت مدت‌زمان مشخصی کنترل خواهند شد. بیمار بعد جراحی بهتر است برای تسکین درد و کم‌کردن عوارض بعد عمل از روش آب‌درمانی برای بیماران تنگی کانال استفاده کند. برای اطلاعات بیشتر درباره لیزر تنگی کانال نخاعی گردن پیشنهاد می‌کنیم این مقاله را بخوانید.
فهرست مطالب
- 1 اطلاعات کلی در خصوص تنگی کانال نخاعی گردن
- 2 علائم و عوارض تنگی کانال نخاعی در گردن
- 3 مهم‌ترین علل بروز عوارض تنگی کانال نخاعی گردن
- 4 عمل تنگی کانال نخاعی گردن چه عوارضی دارد؟
- 5 درد ناشی از عوارض جراحی تنگی کانال نخاعی گردن
- 6 تأثیر جنسیت در بروز عوارض جراحی تنگی کانال نخاعی گردن
- 7 تأثیر آسیب به ستون فقرات در بروز عوارض جراحی تنگی کانال نخاعی گردن
- 8 سخن آخر
اطلاعات کلی در خصوص تنگی کانال نخاعی گردن
لوله‌ای درون مهره‌های گردن قرار داشته که نخاع در آن جای می‌گیرد. کانال نخاعی می‌تواند توسط خارهای استخوانی، رباط‌های ضخیم شده یا فتق دیسک تنگ شود.
علت هرچه که باشد، این تنگی می‌تواند عصب شما را فشرده و علائم عصبی مانند درد، ضعف، بی‌حسی و تعادل ضعیف ایجاد کند. در صورت عدم اقدام به‌موقع برای درمان مناسب این بیماری و حتی عدم جراحی آن فرد با فلج شدن روبه‌رو خواهد شد.
خوشبختانه، عمل تنگی نخاع گردن می‌تواند به تسکین علائم و کاهش خطر پیشرفت علائم بیمار کمک کند. بااین‌حال، اگر تصمیم به جراحی دارید، ممکن است در مورد بهبودی خود سؤالات و نگرانی‌هایی داشته باشید. اگرچه روش جراحی که تحت آن قرار می‌گیرید و در نتیجه روند بهبودی به شرایط خاص شما بستگی دارد.
دو روش برای انجام جراحی این بیماری وجود دارد. این دو روش شامل رفع فشار و تثبیت هستند. رفع فشار ممکن است به شکل لامینکتومی یا دیسککتومی انجام شود که هر دو فضای اطراف نخاع را گسترش می‌دهند. تثبیت با همجوشی ستون فقرات صورت می‌گیرد که در آن از پیوند استخوان برای جوش‌دادن مهره‌های شما استفاده می‌شود.
همه بیمارانی که تحت رفع فشار قرار می‌گیرند به تثبیت نیاز ندارند، بنابراین با صحبت‌کردن در مورد وضعیت خود با پزشک، می‌توانید نیازهای خود و دوره بهبودی مورد انتظار و حتی عوارض جراحی را جویا شوید.
در اکثر مردم عوارض ناشی از تغییرات آرتریت است. با باریک شدن مجرای نخاعی، فضاهای بازبین مهره‌ها شروع به کوچک‌تر شدن می‌کنند. این امر می‌تواند نخاع یا اعصاب اطراف آن را تحت‌فشار قرار دهد و باعث درد، سوزن‌سوزن‌شدن یا بی‌حسی در پاها و بازوها شود.
علائم و عوارض تنگی کانال نخاعی در گردن
اولین مهره‌ها حاوی رگ‌های خونی هستند که خون‌رسانی به مغز را تأمین می‌کنند. اگر این قسمت خاص تحت‌تأثیر قرار گیرد، جریان خروجی و جریان خون در شریان مهره‌ای مختل می‌شود؛ بنابراین تنگی در این ناحیه خطرناک‌تر است. ایست تنفسی و مرگ با این بیماری ممکن است رخ دهد. علائم خاص چنین تنگی نخاعی عبارت‌اند از:
بی‌حسی دست‌ها
اختلال در عملکرد دستگاه دهلیزی
سفتی عضلات گردن
ازدست‌دادن ناگهانی هوشیاری کوتاه‌مدت
حملات میگرن دوره‌ای همراه با درد در ناحیه ابروها و شقیقه‌ها
تغییرات در شنوایی و بینایی
مشکلات تنفسی
هرچه کانال باریک‌تر باشد، بسته عصبی عروقی بیشتر فشرده می‌شود. اگر درمان تنگی به‌موقع انجام نشود، بیماری پیشرفت می‌کند و با مشکلات جدی پیچیده‌تر خواهد شد. در نهایت بیمار مجموعه‌ای کامل از عوارض و بیماری‌های زیر را دریافت می‌کند:
کاهش بینایی یا شنوایی
بی‌اختیاری ادرار و مدفوع
لنگش
سکته
تری پارزی
ناتوانی جنسی
عوارض تنگی کانال نخاعی گردن در ابتلا به آتروفی عضلانی اندام‌های آسیب‌دیده
مغز نسبت به کمبود اکسیژن واکنش بسیار حساسی نشان می‌دهد و به دلیل کمبود مواد مغذی، ایسکمی و هیپوکسی مغز، سکته ایجاد می‌شود. اگر شریان مهره‌ای آسیب ببیند، ممکن است ایست تنفسی و مرگ ناگهانی رخ دهد.
مهم است که بیمار به طور سیستماتیک تحت معاینه پزشکی قرار بگیرد تا آسیب‌شناسی به‌موقع مشاهده شود و تمام اقدامات برای جلوگیری از عوارض انجام شود.
مهم‌ترین علل بروز عوارض تنگی کانال نخاعی گردن
همان‌گونه که بیان شد، این بیماری علل مختلفی داشته و بسته به میزان پیشرفت، عوارض مختلفی نیز خواهد داشت. ممکن است دلایل زیادی برای بیماری تنگی نخاعی وجود داشته باشد. بااین‌حال، برخی از عوامل خطر که باعث باریک شدن کانال نخاع گردن می‌شوند عبارت‌اند از:
تنگی ستون فقرات می‌تواند مادرزادی باشد، یعنی در بدو تولد وجود داشته باشد. تنگی مادرزادی زمانی است که فرد با مجرای نخاعی باریک یا کوچک به دنیا می‌آید. این مشکل می‌تواند به دلیل بیماری‌های دیگر یا تغییرات مربوط به سن در ستون فقرات ایجاد شود.
در بیشتر موارد، تنگی مجرای نخاعی اکتسابی است و اغلب در افراد بالای پنجاه سال رخ می‌دهد. برخی از عوامل خطر برای ایجاد تنگی نخاعی عبارت‌اند از اسکولیوز، آسیب قبلی کمر و کلسیم اضافی در بدن. یکی دیگر از عوامل ایجاد تنگی مجرای نخاعی به علت بیماری به نام پاژه بوده که یک اختلال نادر استخوانی است.
کشیدگی استخوان ناشی از کلسیفیکاسیون: غضروف لایه‌ای است که از استخوان روی سطوح مفصلی محافظت می‌کند. کاهش ضخامت غضروف به دلیل کلسیفیکاسیون باعث کشیدگی سطوح استخوانی می‌شود. این تشکیلات استخوانی جدید باعث فشرده‌شدن اعصاب نخاعی خواهند شد.
فتق دیسک: بین مهره‌ها (هر دو مهره)، بالشتک‌هایی به نام دیسک وجود دارد که از ضربه محافظت می‌کند. با افزایش سن، ساختار این بالشتک‌ها خراب می‌شود و محتوای ژل‌مانند داخل آن به مجرای نخاعی سرریز می‌شود. این سرریزی باعث باریک شدن مجرای نخاعی می‌شود.
ضخیم‌شدن رباط‌های ستون فقرات: با کلسیفیکاسیون، ضخیم‌شدن در رباط‌هایی که ستون فقرات را در کنار هم نگه می‌دارند مشاهده می‌شود. این وضعیت باعث باریک شدن مجرای نخاعی و فشرده‌شدن اعصاب می‌شود.
شکستگی‌ها و آسیب‌های ستون فقرات: در شکستگی‌ها و آسیب‌های ستون فقرات، لغزش قطعات شکستگی به سمت کانال یا عدم بافت نرم ناشی از ضربه ممکن است باعث باریک شدن کانال شود.
کیست‌ها و تومورهای کانال نخاعی: مشکلاتی مانند کیست یا تومورهایی که فضای مجرای نخاعی را اشغال می‌کنند منجر به کاهش فضای باقی‌مانده برای اعصاب نخاعی می‌شوند.
یکی از شایع‌ترین علل تنگی مجرای نخاعی گردن آرتروز است که یک بیماری دژنراتیو به‌حساب می‌آید. با آرتروز، غضروف، پوشش محافظ مفاصل، فرسوده می‌شود و استخوان‌ها شروع به ساییدن روی یکدیگر می‌کنند.
به‌وجودآمدن این مسائل در ایجاد التهاب و درد نقش بسزایی دارند. گاهی اوقات بدن به این انحطاط با رشد خارهای استخوانی واکنش نشان می‌دهد که فضای ستون فقرات را باریک می‌کند و می‌تواند باعث گیرکردن اعصاب در ستون فقرات شود.
عمل تنگی کانال نخاعی گردن چه عوارضی دارد؟
هیچ جراحی بدون خطر و عوارض نیست. عوارض رایج هر عمل می‌تواند شامل خونریزی، عفونت، ترومبوز و واکنش به بیهوشی باشد. اگر همجوشی مهره‌ها هم‌زمان با جراحی لامینکتومی انجام شود، خطر عوارض عمل تنگی مجرای نخاعی بیشتر خواهد بود. دررابطه‌با عوارض جراحی باید خطرات زیر در نظر گرفته شوند:
آسیب ریشه عصبی
آسیب ریشه عصبی یک عارضه نادر است که در طی عمل تنگی نخاع رخ می‌دهد. ازآنجایی‌که تکنیک‌های جراحی مدرن، پزشک را قادر می‌سازد از آسیب‌رساندن به اعصاب اصلی جلوگیری کند، این عارضه نادر است. بااین‌حال اگر جراح بی‌تجربه باشد خطر آسیب عصبی بیشتر می‌شود و می‌تواند عواقب وحشتناکی در پی داشته باشد.
برای مثال، در طول عمل تنگی نخاع، جراح اطراف اعصاب مهم ستون فقرات را جراحی می‌کند که در کنترل عملکردهای حیاتی بدن نقش دارند. آسیب به هر یک از این اعصاب می‌تواند منجر به فلج شدگی و سایر عوارض شود، به همین دلیل است که همیشه باید جراحی خود را توسط یک جراح مجرب انجام دهید تا عوارض به حداقل برسد.
خروج مایع مغزی نخاعی
این عارضه خطرات کمی دارد و پس از پاره شدن کیسه سختی رخ می‌دهد که منجر به نشت مایع مغزی نخاعی می‌شود. بااین‌حال، بیمار فقط باید حدود 24 ساعت دراز بکشد تا نشتی مسدود شود. بنابراین، عوارض ناشی از نشت محدود است.
عفونت
پوست بزرگ‌ترین عضو بدن به‌حساب می‌آید و همانند مانعی از ورود باکتری‌ها و ویروس‌ها به بدن و تشکیل عفونت در سایر اندام‌های داخلی ممانعت به عمل می‌آورد.
در طی عمل تنگی نخاعی، معمولاً برشی ایجاد می‌شود که در جراحی‌های کم تهاجمی می‌تواند به‌اندازه 1 سانتیمتر باشد. بااین‌حال در جراحی باز می‌تواند بزرگ‌تر نیز باشد. عفونت در محلی که برش ایجاد شده شایع است که به آنها عفونت محل جراحی (SSIs) گفته می‌شود. بااین‌حال، این نوع عفونت از عوارض جراحی مجرای نخاعی گردن می‌تواند سایر نواحی بدن را نیز تحت‌تأثیر قرار دهد. SSIها را می‌توان به‌صورت زیر طبقه‌بندی کرد:
SSI برش سطحی: روی پوستی که جراح برش ایجاد کرده است، ایجاد می‌شود. این عفونت‌ها از تشکیل چرک در اطراف محل جراحی تشخیص داده می‌شوند.
SSI برش عمیق: این نوع عفونت در بافت‌های زیر پوست و عضلات اطراف محل جراحی رخ می‌دهد. این عفونت‌ها همچنین چرک زیر پوست تولید می‌کنند که ممکن است باعث باز شدن مجدد زخم شوند.
SSI اندام: ناشی از عفونتی است که می‌تواند وارد جریان خون شده و به سایر قسمت‌های بدن سرایت کند و اندام‌ها و بافت‌های دورتر از محل جراحی را آلوده کند.
هنگامی که یک محل جراحی عفونی می‌شود، علائم عفونت مانند تب و همچنین حساسیت یا تورم در محل جراحی وجود خواهد داشت.
هیچ راهی برای جلوگیری کامل از عفونت وجود ندارد، حتی اگر این روش در یک محیط استریل انجام شود. بااین‌حال، بیشتر باکتری‌ها پس از خروج بیمار از اتاق عمل وارد بدن می‌شوند. بیمارستان یکی از مکان‌های مملو از باکتری است؛ زیرا اکثر بیماری‌ها در آنجا درمان می‌شوند و با ماندن در بیمارستان پس از جراحی، بیمار در معرض بسیاری از این میکروب‌ها قرار می‌گیرد.
ازآنجایی‌که پیشگیری از عفونت ناشی از عوارض جراحی غیرممکن است، عفونت‌های احتمالی با استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها درمان می‌شوند. قبل، حین و بعد از جراحی به بیمار آنتی‌بیوتیک داده می‌شود. آنتی‌بیوتیک‌ها اغلب به‌صورت داخل وریدی داده می‌شوند و پس از ترخیص به‌صورت خوراکی تجویز خواهند شد. اینها معمولاً برای جلوگیری از هرگونه عفونتی که ممکن است ایجاد شود کافی خواهد بود.
علاوه بر این، محل جراحی که در آن برش ایجاد شده است به طور مرتب با استفاده از محلول‌های ضدعفونی‌کننده تمیز می‌شود تا ناحیه عاری از باکتری باشد. بانداژها نیز مرتباً تعویض می‌شوند تا اطمینان حاصل شود که باکتری‌های موجود در بانداژ وارد محل جراحی نمی‌شوند.
با مراقبت و داروی مناسب، خطر ابتلا به SSI بسیار کم است و در حدود 1-3 درصد در نظر گرفته می‌شود که در مقایسه با قرن 19، زمانی که بسیاری از بیماران پس از جراحی فقط به دلیل عفونت جان خود را از دست می دادند، پیشرفت بزرگی است.
درد ناشی از عوارض جراحی تنگی کانال نخاعی گردن
بیماران در عمل تنگی مجرای نخاعی گردن در معرض آسیب‌دیدگی اعصاب یا نخاع خود هستند. واردنشدن صدمه در اعصاب در بی‌حسی و فلج شدگی فرد نقش بزرگی دارند.
البته مهم‌ترین علت داشتن درد مداوم بعد از جراحی آسیب عصبی از مشکلاتی همچون فتق دیسک در نظر گرفته می‌شود. برخی از فتق‌های دیسک می‌توانند باعث آسیب دائمی عصبی شوند و در چنین مواردی عمل تنگی مجرای نخاعی ممکن است مؤثر نباشد.
همیشه می‌توانید انتظار داشته باشید که بعد از جراحی احساس درد کنید؛ زیرا برش‌هایی که در حین جراحی ایجاد می‌شود انتهای عصب را در معرض جراحت قرار می‌دهند و باعث آسیب به عضلات و بافت‌ها می‌شوند.
جراحی کم تهاجمی همیشه درد کمتری خواهد داشت؛ زیرا تنها مقدار کمی از انتهای عصبی در معرض جراحت قرار خواهند گرفت. از سوی دیگر، جراحی باز همیشه منجر به درد زیادی خواهد شد، اما شما حتی متوجه آن نمی‌شوید؛ زیرا داروهای مسکن همیشه بعد از جراحی به‌صورت داخل وریدی تجویز می‌شوند.
حتی پس از ترخیص، ممکن است همچنان مجبور به مصرف داروهای ضددرد خوراکی باشید تا زمانی که بدنتان بهبود یابد. فعالیت بدنی و مراقبت مناسب از محل جراحی به شما کمک می‌کند تا سریع‌تر بهبود پیدا کنید.
خونریزی
بریدن رگ‌های خونی اصلی می‌تواند منجر به خونریزی بیش از حد شود؛ اما با انتخاب یک جراح مجرب به‌راحتی می‌توان از این امر جلوگیری کرد. بااین‌حال، همچنان باید منتظر خونریزی در اطراف محل جراحی باشید، اما این دلیلی برای هشدار نیست؛ زیرا در صورت مراقبت مناسب، بدن بهبود می‌یابد.
لخته‌شدن خون
تشکیل لخته خونی از عوارض جراحی نادر است، اما بیشتر در میان افراد سیگاری و بیماران دارای اضافه‌وزن شایع است. با درازکشیدن روی تخت بیمارستان با حداقل حرکت، لخته‌هایی در پاها ایجاد می‌شود و اگرچه مستقیماً خطرناک نیستند، اما اگر به سمت ریه یا قلب حرکت کنند عواقب کشنده‌ای خواهند داشته باشند.
هنگامی که لخته وجود دارد، متوجه خواهید شد که پا متورم می‌شود و درد در ساق پا دارید. در صورت عدم مراقبت، لخته به سمت ریه‌ها حرکت می‌کند و باعث آمبولی ریه می‌شود که در ایجاد درد قفسه سینه و تنگی نفس نقش دارد.
ضعف و آتروفی عضلانی
بلافاصله پس از بیرون آمدن از اتاق عمل و چند ساعت پس از آن، بیمار اغلب احساس ضعف و خستگی می‌کند. چنین وضعیتی بسیار شایع است؛ زیرا در نتیجه بیهوشی عمومی مورداستفاده در جراحی به وجود می‌آید. به همین دلیل است که بیماران پس از عمل تنگی نخاعی نباید زود مرخص شوند.
بیماران معمولاً 2 تا 3 روز قبل از ترخیص پس از عمل تنگی مجرای نخاعی در بیمارستان می‌مانند، اما به دلیل عوارض، ممکن است از آنها خواسته شود که بیشتر بمانند. با ماندن در رختخواب برای مدت طولانی بدون هیچ‌گونه فعالیت بدنی، عضلات به‌تدریج ضعیف شده و حتی ممکن است آتروفی شوند.
برای جلوگیری از این وضعیت، به بیماران توصیه می‌شود به‌محض اینکه احساس بهتری کردند راه‌رفتن را شروع کنند. حتی برای کاهش عوارض از آتروفی ممکن است فیزیوتراپی پیشنهاد شود.
عدم همجوشی استخوان‌ها (Filed Fusion)
پس از جراحی استخوان‌ها به‌مرورزمان بهبودیافته و عملکرد طبیعی خود را از سر می‌گیرند. اما گاهی اوقات بدن تشخیص نمی‌دهد که استخوان عمل شده جزئی از استخوان‌های دیگر است و آنها را به هم متصل نمی‌کند. این باعث می‌شود که استخوان آزادانه حرکت و برای بیمار درد ایجاد کند.
برای اصلاح این وضعیت، جراحی دیگری برای اتصال استخوان‌ها به یکدیگر لازم است. این اتفاق ناشی از عوارض جراحی در بیماران سیگاری رایج‌تر خواهد بود.
بنابراین، یکی دیگر از عوارض عمل تنگی مجرای نخاعی عدم همجوشی استخوان‌ها است. این عارضه در التیام همجوشی “عدم پیوند” نیز نامیده می‌شود. با جوش‌نخوردن استخوان‌ها هر حرکت ناخواسته می‌تواند منجر به دردی شود که در طول زمان افزایش می‌یابد. حرکت ستون فقرات همچنین می‌تواند به ایمپلنت‌های فلزی مورداستفاده برای نگه‌داشتن فیوژن فشار وارد کند و احتمالاً باعث شکستن ایمپلنت‌ها شود.
بر رفع این مشکل ممکن است به جراحی اضافی برای جوش نیافتن نیاز داشته باشید تا استخوان‌ها به هم جوش بخورند. جراح شما ممکن است بخواهد پیوند استخوان بیشتری اضافه کند، سخت‌افزار فلزی را جایگزین کند، یا یک محرک الکتریکی اضافه کند تا سعی کند همجوشی را بهبود بخشد.
سندرم انتقالی (بیماری بخش مجاور)
این یکی دیگر از عوارض بعد از عمل ابتلا به سندروم انتقالی است. این سندرم با واردشدن فشار زیاد به مهره‌های بالا یا پایین فیوژن ایجاد می‌شود. این فشار اضافی می‌تواند در ایجاد انحطاط مهره‌های مجاور و افزایش درد نقش داشته باشد.
عوامل مرتبط با بدتر شدن عوارض جراحی تنگی کانال نخاعی گردن
برخی از عوامل ممکن است احتمال عوارض را در حین یا بعد از عمل تنگی مجرای نخاعی افزایش دهند. چند نمونه از این خطرات عبارت‌اند از:
دود سیگار: سیگارکشیدن هم قبل و هم بعد از هر عمل جراحی، از جمله تنگی مجرای نخاعی ممنوع است. سیگار می‌تواند باعث عفونت‌های بعد از جراحی، کاهش اثربخشی جراحی یا عدم اتحاد بخش‌های تحت درمان شود (اگر فیوژن انجام شده باشد).
پوکی‌استخوان: پوکی‌استخوان یک بیماری استخوانی است که باعث ایجاد استخوان‌های ضعیف و شکننده می‌شود. این وضعیت می‌تواند در شکستگی و تجزیه بافت استخوانی تأثیرگذار باشد و برای بیمارانی تحت جراحی خطرناک خواهد بود.
وجود شرایط دیگر، مانند بیماری قلبی یا دیابت، می‌تواند روند بهبودی را کند یا باعث عوارض سیستمیک شود. آرتریت فاست حتی پس از اتمام موفقیت‌آمیز جراحی ممکن است باعث کندشدن روند بهبودی گردن شود.
مشکلات روحی و روانی: اضطراب، افسردگی و سایر مشکلات سلامت روان قبل از جراحی می‌تواند منجر به نتایج ضعیف و تشدید عوارض جراحی تنگی کانال نخاعی گردن شود. این شرایط می‌تواند در انطباق ضعیف بیمار، پایبندی ضعیف به برنامه‌های توان‌بخشی پس از جراحی و کاهش تحمل درد تأثیر داشته باشد. سلامت عمومی و بهبود بیمار ممکن نیز است به خطر بیفتد.
جراحی‌های قبلی در همین سطح: به‌طورکلی، انجام دومین عمل جراحی در سطحی از ستون فقرات که قبلاً عمل شده است، نتایج رضایت‌بخش کمتری دارد.
توصیه می‌شود قبل از تصمیم‌گیری برای انجام عمل تنگی مجرای نخاعی گردن، در مورد مشکلات قبلی سلامتی، نگرانی‌ها و هرگونه مشکل سلامت روانی با پزشک مشورت کنید. در بیشتر موارد، این مشکلات با درمان مناسب پزشکی و روان‌شناختی قبل و بعد از عمل قابل‌کنترل است و عوارض جراحی تنگی کانال نخاعی گردن را کمتر می‌کنند.
تأثیر سن در بروز عوارض جراحی تنگی کانال نخاعی گردن
افزایش سن عامل اصلی بیشتر موارد تنگی نخاعی و عوارض پس از جراحی است. سن بالا باعث آسیب‌های فرسایشی می‌شود که می‌تواند منجر به آرتریت شود.
آرتریت در ستون فقرات شما می‌تواند منجر به التهاب و باریک شدن مجرای نخاعی شود که بر اعصاب ستون فقرات شما فشار می‌آورد. هنگامی که غضروف و بافتی که از مهره‌های شما محافظت می‌کند به دلیل آرتروز تحلیل می‌رود، استخوان‌های شما به‌عنوان وسیله‌ای برای محافظت از خود، برآمدگی‌هایی به نام خار استخوانی تولید می‌کنند. بااین‌حال، خار استخوان نیز می‌تواند باعث تنگی شود.
اگرچه آرتریت باعث می‌شود گردن شما برای حرکت دردناک شود، اما ورزش یکی از بهترین راه‌ها برای حفظ سلامت ستون فقرات است. تقویت عضلات و رباط‌هایی که از ستون فقرات شما حمایت می‌کنند با فیزیوتراپی و سایر اشکال تمرین به کاهش فشار از روی ستون فقرات و کاهش تنگی مجرای نخاعی کمک می‌کند.
تأثیر جنسیت در بروز عوارض جراحی تنگی کانال نخاعی گردن
زنان بیشتر از مردان به تنگی کانال نخاع مبتلا می‌شوند. حتی اگر در حال حاضر گردن درد ندارید، تغییراتی در سبک زندگی ایجاد کنید که خطر تنگی ستون فقرات را کاهش می‌دهد، مانند:
بهبود وضعیت بدن
بلندشدن با پاها نه با پشت
حمایت از ستون فقرات در هنگام خواب
ورزش منظم
تقویت عضلات خود
البته این مداخلات بدون توجه به جنسیت به پیشگیری از عوارض جراحی تنگی کانال نخاعی گردن یا کاهش علائم آن کمک می‌کنند.
تأثیر آسیب به ستون فقرات در بروز عوارض جراحی تنگی کانال نخاعی گردن
هر نوع آسیب یا جراحی در کمر، گردن یا ستون فقرات خطر عوارض بعد از عمل تنگی مجرای نخاعی را افزایش می‌دهد. هنگامی که بدن شما دچار تروما می‌شود، روند ترمیم می‌تواند باعث تورم موقتی شود که اگر به طور کامل خوب نشوید یا اگر تحریک ناحیه ادامه داشته باشد ممکن است مزمن شود.
آسیب‌های کمر و گردن نیز می‌تواند به غضروف و سایر بافت‌های محافظ آسیب برساند و منجر به آرتریت و خار استخوانی شود که مجرای نخاعی را باریک می‌کند. جراحت یا جراحی شما نیز ممکن است وضعیت شما را تغییر دهد یا باعث ایجاد ناهماهنگی در ستون فقرات شما شود که به اعصاب ستون فقرات شما فشار می‌آورد.
در زمان حادثه حتی اگر احساس درد ندارید بهتر است از یک فیزیوتراپی یا برنامه تمرینی بهره‌مند شوید که عضلات شما را تقویت و از ستون فقرات شما حمایت کند. تمرینات مقاومتی، کشش، پیاده‌روی یا شنا، همگی اشکال مفیدی از ورزش برای مدیریت یا پیشگیری از تنگی نخاع گردنی هستند.
سخن آخر
گزینه‌های جراحی تنگی کانال نخاعی برای کنترل درد و عوارض جراحی تنگی کانال نخاعی گردن انجام می‌شوند تا افراد بتوانند با کنترل علائم و عوارض به وجود آمده، شاهد بهبود سبک زندگی خودشان و رفع محدودیت‌های رایج باشند. تنگی مجرای نخاعی یکی از علل شایع گردن درد است. این بیماری زمانی اتفاق می‌افتد که کانال نخاعی در ناحیه گردن یا قسمت بالایی ستون فقرات شروع به باریک شدن می‌کند. در طی این فرایند فشار بر روی نخاع وارد می‌شود و عوارض بسیار جدی را به وجود می‌آورد.
علائم و نشانه‌های زیادی از عوارض مانند درد، گزگز و ضعف در گردن، بازوها، پاها یا دست‌ها وجود دارد. اگر فرد تحت درمان مؤثر قرار گیرد، تنگی مجرای نخاعی می‌تواند بهبود یابد. بااین‌حال بیمار باید در مورد عوارض بعد از عمل تنگی کانال نخاع گردن نیز اطلاعات لازم را داشته باشد و به توصیه‌های پزشک خود عمل کند.
چنانچه با علائم اولیه این بیماری مواجه شوید، برای پیشگیری از ایجاد عوارض آن بهتر است که با پزشکان متخصص و مجرب ما در کلینیک مشورت کرده و شیوه درمانی مناسبی را در پیش بگیرید، چراکه در صورت عدم درمان به‌موقع ممکن است عوارض جبران‌ناپذیری متوجه شما گردد.
جراح و متخصص ارتوپدی – جراحی های فوق تخصصی دست و زانو